Niels Ballemans
Het vertrekpunt in het werk van Niels Ballemans is het portret. Daarin gaat het hem niet zozeer om de accurate weergave maar vooral om de verhalen die het onderwerp met zich meebrengt. Hij wil vrij afgaan op wat zich aandient en is op zoek naar het moment waarop onbewust keuzes worden gemaakt die later van betekenis blijken te zijn. Associaties, herinneringen en spontane ingevingen komen zo in het werk terecht. Niels put hiervoor uit allerlei bronnen zoals de mythologie, religie, biologie, de geschiedenis van de schilderkunst en de reizen die hij maakt.
Voor zijn schilderijen laat Niels zich inspireren door ontmoetingen met mensen en natuur tijdens zijn reizen in Ghana, Spanje en Costa Rica. Op reis in deze landen ervaart Niels een vrijere manier van leven die hij mist in Nederland. Deze vrijheid probeert hij ook te vinden in zijn werk. De werken zijn gemaakt in een op het eerste gezicht woeste en grove schilderstijl in felle kleuren die, ook in het veelvuldig gebruik van teksten op het doek, doet denken aan het werk van graffitikunstenaars.
Daarnaast is Niels bezig met het verkennen van nieuwe materialen en het maken van sculpturen. Met een zelfportret, gemodelleerd in klei, als startpunt maakt hij verschillende afgietsels in bijvoorbeeld acryl, polyurethaan en tin. Deze afgietsels vormen de basis voor verschillende werken waarin humor een grote rol speelt.
Ballemans onderzoekt het vrije gebruik van het zelfportret. Hij maakt oplages van zichzelf. Zo creƫert hij een afstand tot het onderwerp en kan men zich afvragen of het nog om een zelfportret gaat of dat het portret een eigen nieuwe identiteit aanneemt.