In de zomer van 2020 begon ik aan mijn residentie bij Vrouw Muskens in Dongen. Het atelier bevind zich in een oud fabriekspand, een van de overblijfselen van de Brabantse leer industrie. De sfeer die de licht vervallen panden met zich meebrengen past perfect bij mij als kunstenaar. Verval is een wederkerend thema in mijn werk. Het terrein was daarnaast ook een goudmijn aan bouwmateriaal. Geroeste schroeven en rottend hout waren overal te vinden rondom het pand. Ik gebruikte dit om mijn sculpturen te bouwen.

Een ander feit wat mij deze sculpturen hielp bouwen was de aanwezigheid van kunstenaars Niels Ballemans en Stijn Rompa. Tijdens de residentie voerden wij vele gesprekken over de kunsten. Ik ben in 2017 afgestudeerd en ateliergesprekken werden na mijn vertrek van de academie schaars. De ervaring en kijk op de kunsten van de twee voorgenoemde kunstenaars zorgden voor een frisse wind in mijn atelierstudie. Het fijnste vond ik dat deze gesprekken simpelweg ontstonden omdat wij in dezelfde ruimte ons makerschap uitoefenden. Wij zagen wat de ander deed en stelde daar vragen over, daaruit rolde soms uren durende gesprekken. Ik hecht een grote waarde aan deze gesprekken. Het uitwisselen en ventileren van gedachten over het creatieproces is voor mij minstens zo belangrijk als het creëren zelf.

Als ik terugkijk op mijn werkperiode bij Vrouw Muskens is die gevuld met positieve ervaringen. Ik kan met zekerheid zeggen dat ik daar gegroeid ben als kunstenaar.

Vince Donders